پژوهش روی راهبردهای کنترل تفکر، اجزای آن‌ها و تاثیرشان بر رفتار، از زمانی آغاز شد که واگنر و همکاران، پارادایم سرکوبی تفکر را در حوزه سبب‌شناسی اختلال‌های روانی معرفی کردند. مراد از سرکوبی، تلاش تعمدی برای نیندیشیدن درباره یک موضوع یا فکر خاص است. نخستین فرآیند در سرکوبی یک فکر، جستجوی تعمدی و هوشیار افکار سرکوب نشده یا فکر هدف و حفظ فکر انتخاب شده جایگزین در هوشیاری است. هربار رخداد فکر هدف موجب می‌شود فرد به دنبال عاملی باشد که حواس وی را از متغیر ناراحت کننده منحرف نماید. این منحرف کننده می‌تواند محرکی خارجی (مثل صحبت با دیگران) یا محرک درونی (مانند اندیشیدن به افکار هماهنگ یا خلق) باشد. دومین فرآیند، جستجوی خودکار هدف نامیده می‌شود که طی آن سرکوبی نیازمند نوعی نظارت برحضور فکر هدف است تا در صورت ناکامی، این فرآیند منحرف کننده جستجو شده و به کار افتد. در این فرآیند، هدف اصلی، سرکوبی افکار مزاحم و ناخواسته ناراحت کننده است.
معرفی پرسشنامه کنترل فکر ولز و دیویس (TCQ)
پرسشنامه کنترل فکر ولز و دیویس (TCQ) توسط ولز و دیویس در سال ۱۹۹۴ ساخته شد. این پرسشنامه دارای ۲۹ سوال بوده و هدف آن ارزیابی توانایی کنترل تفکر در مقابل افکار مزاحم از ابعاد مختلف (پرت کردن حواس، نگرانی، کنترل اجتماعی، تنبیه، ارزیابی دوباره) است. این پرسشنامه در یک طیف چهار درجه‌ای نمره‌گذاری شده و در نهایت پنج زیرمقیاس برای آن به دست می‌آید.
